بررسی تأثیر آموزشهای دوران بارداری، بر پیامدهای مادری و نوزادی در زنان باردار گروه پرخطر
سابقه و هدف: عدم آگاهی و ترس زنان یکی از دلایل افزایش سزارین و عوارض مادری و دوره نوزادی
است. هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر آموزشهای دوران بارداری، بر پیامدهای مادری و نوزادی در زنان
باردار گروه پرخطر بود.
مواد و روشها: پژوهش حاضر به روش کارآزمایی بالینی تصادفی، برروی 105زن باردار گروه پرخطر
مراجعهکننده به بیمارستان امیرالمؤمنین شهرضا در سال 1314انجام شد. نمونهها به طور تصادفی در دو
گروه و مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه کنترل فقط مراقبتهای معمول دوران بارداری و گروه مداخله
مراقبتهای معمول دوران بارداری به همراه آموزشهای دوران بارداری را دریافت میکردند
ديابت و بارداري
ديابت در بارداري به دو دسته تقسيم ميشود: اول ديابتي كه پيش از بارداري تشخيص داده شده و با بارداري همراه
ميشود و دوم »ديابت بارداري« كه اختلال در تحمل كربوهيدراتهاست و براي نخستين بار در بارداري تشخيص داده
ميشود. ديابت بارداري شايعترين اختلال متابوليك دوران بارداري است. شيوع ديابت بارداري در جوامع مختلف
بين 1تا 14درصد كل موارد بارداري گزارش شده است. شيوع ديابت بارداري در شهر تهران در حدود %4/7بوده
است. ديابت همراه با بارداري براساس معيارهاي ( NDDG) National Diabetes Data Groupكه به تازگي
تغييراتي پيدا كرده است, قبل از بارداري تشخيص داده ميشود. تشخيص ديابت بارداري بهوسيله آزمون تحمل
گلوكز 100گرم سه ساعته انجام ميشود
بررسی ارتباط استرس مادر با پیامدهای بارداری
استرس در بارداري مي تواند با نتايج نامطلوب از جمله زايمان زودرس و کاهش رشد داخل رحمي همراه باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط استرس مادر با پيامدهاي بارداري در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز سلامت انجام شد
در بررسي پيامدهاي مورد مطالعه، زايمان زودرس، وزن زمان تولد، قد و دور سر نوزاد، ديسترس تنفسي و ايکتر نوزادي با استرس مادر در دوران بارداري ارتباط معني داري را نشان دادند (05/0>p). نتيجه گيري: استرس ادراک شده در مادران باردار مي تواند موجب افزايش زايمان زودرس و پيامدهاي بد نوزادي شود. |
پيشگيري اوليه از ديابت نوع 2
آمار جهاني سير فزاينده ميزان شيوع و بروز ديابت نوع 2را نشان ميدهد. بسياري معتقدند كه ديابت نوع 2يك بيماري قابل
پيشگيري است و ميتوان با انجام مداخلات مناسب از بروز ديابت در افراد در معرضخطر جلوگيري نمود. به همين دليل
پيشگيري اوليه از ديابت موضوع بسياري از پژوهشها طي دهههاياخير بوده است. با توجه به جمعيت حدود دو ميليون نفري
ديابتيها در ايران و هشدار سازمان جهاني سلامت ) (WHOنسبت به افزايش ديابت در كشورهاي در حال توسعه، پيشگيري اوليه
از ديابت در كشور ما اهميت ويژهاي مييابد. شناسايي عوامل خطرزاي پيدايش ديابت نوع 2و تعيين راهكارهاي اجرايي مناسب
در جهت كاستن از سرعت فزاينده بروز ديابت در جامعه در معرض خطر، كانون توجه پژوهشگران ميباشد.
